Jak Pani Bogusz LOTem leciała czyli umiesz liczyć – licz na siebie

To jedno z tych zdarzeń, które sprawiły, że powstały Szalone Walizki. Zwariowane, pełne zwrotów, smutku i humoru. To historia podróży Pani Bogusz, która o mały włos nie skończyła się histerią a Pani Bogusz, niewiele brakowało – posiwiałaby do reszty. Pani Bogusz narodziła się na naszych oczach i pozostała z nami do dziś. Bo gdyby nie … a zresztą przeczytajcie sami.

Znowu lecieliśmy w świat. Najpierw do Amsterdamu czyli naszego ulubionego, pierwszego portu przesiadkowego. LOT-em bo jak wiecie najczęściej latamy z błędów lotniczych i równie często start jest gdzieś w Europie, w mieście do którego trzeba dolecieć. Więc wypada LOTem lub Ryanair-em.

Leci Dorotka, przyjaciółka – Gosia i Jarek. Zima, chłodno, jesteśmy ubrani na cebulkę, żeby szybko zdjąć warstwy gdy tylko zrobi się cieplej. Lecimy zimą do mega ciepłego i egzotycznego kraju, więc humory dopisują. Można rzec, że gdyby nie uszy śmialibyśmy się na okrągło 🙂 Znowu trafiliśmy mega okazję. Wszystko idzie jak z płatka więc narasta podniecenie i rozważania jak to będzie i co będziemy robić.

Narodziny Pani Bogusz

Do Amsterdamu krótki lot. Lądujemy, zabieramy bagaże podręczne, których trochę mamy, bo plecak foto, walizki i jakieś tam saszetki. Wysiadamy i idziemy po bagaże główne bo ciąg dalszy dopiero następnego dnia więc zarezerwowaliśmy hotel przy lotnisku.

Mija nas załoga samolotu LOT i pyta czy przypadkiem nie znamy Pani Barbary Bogusz. Uprzejma stewardesa tłumaczy, że Pani Bogusz zostawiła na pokładzie samolotu wszystkie dokumenty w tym paszport oraz portfel z pieniędzmi. Oczywiście nie znaliśmy Pani Bogusz bo i skąd. Ale nie przeszkadzało nam by sobie zdrowo na niej poużywać. Zakręcona i walnięta to były najdelikatniejsze określenia :). Największą frajdę w ciągnięciu tematu miały Dorota i Gosia. Zostawić wszystko co potrzebne w podróży już na starcie? Nienormalna. Zabraliśmy bagaże, wyszliśmy ze strefy przylotów i spokojnym krokiem ruszyliśmy do wyjście z lotniska. Bo przecież trzeba do hotelu. Temat jednak nie cichł.

Nagle Małgorzata łapie się za miejsce, gdzie powinna być nerka z dokumentami i kasą, której pod ciepłymi ciuszkami nikt nie widział i krzyczy:

Moja neeerka, nie mam nerki !!!

Z obłędem w oczach pognała przed siebie. To nic, że drzwi do hali przylotów otwierają się w jedną stronę – od środka.

To nic, że jest kontrola i ochrona, która nie przepuszcza nikogo. Zwariowała, pomyśleliśmy – jak nic zwariowała. Przecież szukali jakiejś Pani Bogusz. W dodatku Barbary? No ale pobiegła na przełaj, pod prąd. Nawet w drzwi do hali przylotów trafiła cudem bo ktoś z drugiej strony wychodził więc zrobiło się okienko.

Nie było jej chyba z piętnaście minut. Siedzimy, gadamy, dumamy. Zaczynamy zastanawiać się czy przypadkiem Gosia nie wpadła na pomysł by odzyskać dokumenty obcej kobiety i zostać Panią Bogusz. Nagle drzwi rozsuwają się i wchodzi ONA – Pani Bogusz, dumna jak paw z nerką na biodrach. Saszeta, nerka – jak ją zwał – najważniejsze, że w niej kasa i paszport. Nie wyobrażacie sobie widoku naszych twarzy. Zdziwienie pełne bo kto by pomyślał, że historia Pani Bogusz dotyczy nas samych a właściwie przyjaciółki – Małgorzaty. Oczywiście to była jej kasa i jej dokumenty.

LOT Pani Bogusz z morałem

Wieczorem padliśmy w hotelu na łoża szukając sposobu na odstresowanie. Do dziś pozostaje dla nas zagadką jak wykształcona, doświadczona w takich sytuacjach polska stewardesa, która szczególnie w takiej sytuacji powinna być wyjątkowa precyzyjna nie potrafiła odczytać danych po polsku, z polskiego paszportu i dramatycznie wszystko przekręciła. Do dziś przed oczami mamy widok pędzącej w amoku Gosi, która doznaje olśnienia i odkrywa, że jest Panią Bogusz z cudownie odnalezioną kasą i paszportem.

Mit założycielski krajowego przewoźnika długo bronił się w naszych głowach, budowany latami propagandy sukcesu. Firmy poznaje się zwykle jak radzą sobie z banalnymi sytuacjami takimi jak poprawne odczytanie danych w paszporcie. Nie żebyśmy od razu popadali w huraoptymizm, że wszystko co obce jest lepsze. Nie żebyśmy teraz chcieli tylko hejtować LOT bo zdarzyło się raz – na szczęście.

Morał z tego taki, że w podróży zasada:

„umiesz liczyć, licz na siebie”

jest najważniejszą zasadą. Nie oglądamy się na innych, nie liczymy, że ktoś pomoże zabrać nasze rzeczy. Co przywieźliśmy sami zabieramy, pilnujemy swego bagażu. A szczególną uwagą otaczamy bagaż, saszetki, torby, w których znajdują się dokumenty. Podobnie z kasą. Zrobienie rezerw i zabezpieczenie gotówki oraz kart to podstawa. Tyle morałów. Przypomniał się „Rewizor” Gogola.

Z czego się śmiejecie? Z samych siebie się śmiejecie 🙂

A gdy się chcemy się pośmiać dzwonimy do Pani Bogusz. Zawsze działa 🙂

Jeśli spodobał Ci się ten post udostępnij go, może spodoba się innym. Za lajki i komentarze z góry dziękujemy – Dorota i Jarek.