Koronawirus czy to najgorsze co nas spotkało? Co stracimy a co zyskamy?

Koronawirus a może warto na to spojrzeć z innej strony?

Spójrzmy na sprawę z innej strony. A może koronawirus to najlepsza rzecz jaka mogła nam się przydarzyć w ostatnich latach? Politycy partii rządzącej wciąż próbują nas przekonać, że ważniejsze są wybory i to kto będzie dzierżyć władzę. Ale przecież to mydlenie oczu bo ważniejsze jest to jak przejdziemy przez pandemię, jak mocno nas poharata i jak będzie wyglądać świat za kilka miesięcy.

Różne drogi jeden cel

Chiny a za nimi wiele krajów świata w tym Polska wybrały drogę lockdown’u czyli zamknięcia, odizolowania ludzi co szybko zaczęło odbijać się negatywnie na gospodarce. Z drugiej strony z wielkim zaciekawieniem obserwujemy szwedzki eksperyment polegający na stopniowym ograniczaniu aktywności społecznej, ochronie ludzi starszych i tych z osłabionym układem odpornościowym np. po przejściu chorób nowotworowych.

W Szwecji liczba zarażonych i zgonów spowodowanych koronawirusem jest obecnie podobna do wielu krajach europejskich z tą jednak różnicą, że szwedzka gospodarka i usługi wciąż pracują, otwarte są szkoły, przedszkola i restauracje. Tam rozwój sytuacji kontrolują naukowcy, specjaliści z dziedziny epidemiologii a politycy jedynie pomagają. Nie ma zakazów a jedynie zalecenia. Szwedzkie społeczeństwo różni się od naszego, gdyż wiele osób żyje samotnie, nie ma spontanicznych odwiedzin a nawet w codziennych relacjach Szwedzi utrzymują dystans. Ich plan jest taki by więcej niż 60 % społeczeństwa przeszło przez koronawirus i uodporniło się tak jak trzeba uodpornić się na grypę. Bo koronawirus to nie jest coś co za chwilę zniknie. Być może przyjdzie nam żyć z nim dłużej niż sądzimy. Szpitale są przygotowywane na szczyt zachorowań i robi się wszystko by były wydolne przyjąć i zaopiekować się chorymi.

Więcej o tym przeczytacie w wywiadzie z Katarzyną Tubylewicz, dziennikarką i pisarką mieszkającą w Szwecji

• Dlaczego Szwecja nie boi się koronawirusa

Co stracimy ?

W wyniku obranej drogi Polskę jak i wiele gospodarek światowych czeka wstrząs i zapaść jakiej nie pamiętamy z ostatnich lat. Potwierdzają to już eksperci Banku Światowego. Wielu z nas może stracić dorobek całego życia. Jeśli podniosą się będą musieli zacząć w zasadzie od zera.

Świat nie będzie już taki sam. Ale czy nie takiego wstrząsu było nam trzeba?

Z jakim odzewem, również w Polsce spotykały się apele naukowców i ekologów by ograniczać produkcję CO2 a tym samym zmniejszać efekt cieplarniany. Akcje #zerowaste modne były jedynie wśród influencerów, młodszego pokolenia i ludzi bardziej świadomych zagrożeń jakie wynikają z olbrzymiej ilości plastiku produkowanego bez ograniczeń i zaśmiecającego każdy skrawek świata.

Nasz niepohamowany pęd do posiadania nowych dóbr często powodował, że ważniejsze stawało się mieć niż być.

Rywalizacja o najniższą cenę prowadziła do patologii pracy za głodowe wynagrodzenia nieletnich w Chinach, Pakistanie czy Indiach.

Ten świat prawdopodobnie odejdzie w niepamięć.

Co zyskamy?

Pamiętasz gdy byliśmy na Kubie i zachwyciło nas to jak bardzo Kubańczycy dbają o relacje? Jak pewien ojciec odprowadzał codziennego do szkoły swojego syna i przed zajęciami siadał z nim na ławeczce. Ten zatytułowaliśmy:

• Kuba – prawdziwa miłość, historia z fotografii

Trudne czasy zawsze weryfikują relacje. Najpierw te internetowe bo lęki, niepewność o jutro w słabych umysłach budzą demony a wraz z nim hejt. Ocenianie innych bywa szybsze niż refleksja nad tym, że każdy ma prawo żyć po swojemu co szczególnie widoczne jest od lat w sieci.

Tak było i u nas. Trochę internetowego hejtu na rzekomą głupotę podróżników, tych samych, z których rad jeszcze kilka miesięcy wcześniej chętnie się korzystało. Każdego z takich pseudoekspertów żegnamy raz na zawsze bo to nasz blog, nasze Instagramy i Facebooki, nasza przestrzeń. Więc jeśli przychodzisz do nas mamy nadzieję, że podzielasz nasz sposób życia, myślenia i patrzenia na świat.

Z drugiej strony dowiedzieliśmy się na ile osób możemy liczyć. Powrót z RPA i nieoceniona pomoc, za którą dziękujemy:

• Gosi i Kamilowi z Robimy Podróże
• Kamili i Pawłowi z Ready for Boarding
• Anicie i Pawłowi z 101 Countries before 50

Później telefony, propozycje pomocy, zrobienia zakupów, „okno życia” czyli furtka przed naszym domem na którym znajdowaliśmy najpotrzebniejsze produkty do przeżycia w czasie kwarantanny. A później zwykłe ale jakże ważne telefony:

Jak się czujecie?

Co u Was słychać?

Od dawna wiemy, że gdy niedomaga państwo, w Polakach budzi się oddolna inicjatywa i chęć niesienia pomocy. Gdy zdalne nauczanie zaczęło przypominać farsę ludzie zwoływali się w sieci by zorganizować komputery dla najmłodszych. Gdy brakuje masek i przyłbic dla lekarzy ruszyły szwalnie i drukarki 3D by zrobić to co powinien zrobić rząd. W trudnych chwilach potrafimy stanąć na wysokości zadania. Ważne by nie zapominać o tym później.

 Relacje w związku

Najważniejsze na koniec. Kwarantanna a później okres przymusowego ograniczenia swobody poruszania się to dla każdego z nas trudny okres. Jednych może przyprawić o ból głowy, doprowadza do frustracji i niepotrzebnych spięć. Na wszystko nakładają się bowiem obawy o to co przyniesie przyszłość, czy po pandemii będzie jeszcze co zbierać.

Jednak okres wspólnego zamknięcia w czterech ścianach może być dobrym momentem na poprawienie relacji w związku, dbanie o siebie, powrót do początku gdy każdy wspólny dzień sprawiał przyjemność.

Podczas nagłego powrotu z podróży do RPA nieźle oberwaliśmy w internecie, każdy kolejny lot był wielką niewiadomą czy będziemy mieli szansę wsiąść na pokład samolotu. Po powrocie stres co dalej z firmą Dorotki i pracownikami, którzy po latach są jak rodzina.

I o dziwo pierwszy raz od lat przeszliśmy ten czas bez sporów, napięć, gigantycznych różnic zdań, które przy dwóch ambitnych charakterach jak nasze są wpisane w scenariusz życia.

W tej trudnej chwili czujemy się wygrani bo niezależnie od tego jak będzie, ważne, że możemy na siebie liczyć. Dzięki temu lęk przed nieznanym nie obezwładnia. A głowa może spokojnie szukać nowych rozwiązań. A wracając do miejsca, w którym cały problem się zaczął.

Chińczycy używają dwóch pociągnięć pędzlem, by napisać słowo ‚kryzys’. Pierwsze oznacza zagrożenie, drugie – szansę.

A Ty jak to widzisz?